ویروس کرونا

گاهی وقت‌ها اتفاقاتی رخ می‌دهد که انگار چرخ روزمره زندگی از ریل همیشگی‌اش خارج می‌شود.
اینطور مواقع است که  مجبوریم طرز نگاه و حتی نوع زندگی را مقداری تغییر بدهیم.

این موضوع حکایت این روزهای ما با ورود میهمان ناخوانده «کرونا» است.
ویروسی که با آمدنش انگار ریسمان تسبیح زندگی‌یمان را پاره کرد و همه ما را به نحوی به انزوا کشاند.

وقتی دقیق‌تر نگاه می‌کنیم متوجه خیلی چیزها می‌شویم؛ اینکه چه دلخوشی‌های ساده و بی‌آلایشی داشتیم و از آن غافل بودیم. 
بی مهابا به خیابان آمد و شد کردن‌ها و دید و بازدیدهای هرازچندگاهی که داشتیم.

اما خب حالا انگار شرایط خیلی فرق کرده و مجبوریم در خانه بمانیم! 

به عقبتر ها که نگاه کنیم روزهایی را در دل تاریخ‌مان می بینیم که طاعون زده و وبا گرفته بودند .
دقیقا در دوره‌هایی که حتی آب بهداشتی و دارو  هم نبود .

این ویروس به مراتب بسیار کمتر از وبا و طاعون و خیلی امراض دیگر خطرناکتر است؛ و خوشبختانه دغدغه‌مندانی را داریم که در لباس طبابت و پرستاری به بیماران مددرسانی می کنند و از جان و دلشان مایه می‌گذارند.

ما امروز اگر اسیر این ویروس شدیم از طرفی غرق در نعمات ریز و درشتی هستیم که از آنها غافل بودیم.
دورترها اگر مجبور به قرنطینه می شدن حتی آب آشامیدن هم نداشتند اما امروز مابا انبوهی از رفاه و تکنولوژی در خانه‌های هرچند کوچکمان نشسته‌ایم.
چیزی که  حتی فرصت بیشتر شدن و محکم تر شدن روابط بین اعضا را رقم می زند.  
اگر آمد و استقامت و شادی رو داشته باشیم
امروز ما در منزل‌هایمان با ابزارهای ارتباطی زیادی هم‌خانه هستیم که نه تنها مارا از انزوا دور می‌کنند که حتی استفاده صحیح  از آنها می‌تواند باعث باروری فکری و اندیشه‌ای هم بشود.
آموزشگاههای مجازی که بهترین زمان و فرصت را  برای تک تک افراد یک خانواده به ارمغان می‌آورند یا حتی هنرهای کوچک و بزرگی که درهمین خانه‌های آپارتمانی مان می‌تونیم با عشق بیاموزیم و به منصه ظهور برسانیم.
این هنر ماست که  محدودیت و تهدیدها رو به فرصت تبدیل کنیم.
مراقب خودتان و  اعضای خانواده تان باشید.
تک تک لحظات زندگی خودتان رو با عشق پیش ببرید و شک نکنید این روزها به خاطره‌ای بدل میشه که فردا شاید حتی از آن به عشق یاد کنید.

صمیمانه آرزو می کنم که تن تان سرشار از سلامتی و آرامش باشد و شفا را برای همه کسانی که درگیر این بیماره شده اند از خداوند مهربان خواهانم.